توضیحات
ملّا محمدکاظم کازرونی متخلص به «گلبن»، شاعر و عارف، احتمالاً در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری در کازرون به دنیا آمد. در چهاردهسالگی از این شهر بیرون رفت و پنجاه و شش سال بعد به آن بازگشت و در طی این مدت بسیاری از شهرهای ایران از جمله کرمان را دید و بیشتر عمر خود را در همین شهر گذراند؛ به هندوستان، عراق و شام هم مسافرت کرد و به خدمت بعضی از عارفان رسید. همچنین او در گلشن اسرار به گشتوگذار در میان الوار فارس و مسافرت به مسقط، ارفه (در ترکیۀ امروزی) و موصل اشاره کرده است.
این عارف کازرونی پس از بازگشت به زادگاه خود در خانۀ پدری معتکف شد و به عبادت و ارشاد مردم پرداخت. سال وفات گلبن مشخص نیست، امّا براساس شیوهای ناموثق ـ خوابی که سعیدی از شعرای کازرونی دید ـ ۱۲۷۰ق را به عنوان سال وفاتش تعیین کردهاند. به هر حال آخرین تاریخ موجود در دیوان وی مربوط به سال فوت علیقلیخان حاکم کازرون (۱۲۶۶ق) است و ثابت میکند که وی در این سال در قید حیات بوده است. وی را در تکیۀ «شارغون» که بعداً به نام خود او به «حاج کاظمی» هم مشهور شد، به خاک سپردند. بنای آرامگاه گلبن در شمال حیاط وسیعی در کازرون قرار داشته که در دو طرف آن دو اتاق کوچک ساخته شده و در یکی از آنها ناصردیوان کازرونی، رهبر قیام مردم کازرون علیه استعمارگران انگلیسی در جنگ جهانی اول، مدفون بوده است. گلبن کازرونی علاوه بر گلشن اسرار، آثار دیگری هم داشته که عموماً از بین رفتهاند، امّا نسخههایی از دیوان اشعار او در دست است