«سالنامه‌های مدارس ایران» را میتوان «دایرة المعارف آموزش و پرورش ایران» یا «دانشنامۀ تعلیم و تربیت ایران» نامید؛ زیرا اطلاعات و گزارش‌های آن منحصر به حوزۀ آموزش و پرورش نیست و شامل گزارش‌های تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی، اجتماعی، هنری و ورزشی میلیون‌ها ایرانی می‌شود که به اسم «مدیر» و «معلم» و «دانش آموز» یکسال زیر یک سقف به نام مدرسه در کنار هم زندگی کردند و با مشارکت هم تار و پود فرهنگ این سرزمین را بافتند.
«سالنامه‌های مدارس ایران» با وجود این همه اهمیت و ارزش ذاتی، متاسفانه نتوانستند آن طور که شاید و باید در نظام آموزش و پرورش یا نقشۀ جامع علم و دانش، جایگاه واقعی خود را بیابند؛ زیرا تولیدشان در آن سال‌های نه چندان دور که تکنولوژی چاپ و نشر به گستردگی و امکانات و تجهیزات امروزی نبود، بسیار سخت و طاقتفرسا بود به خصوص برای مدارس شهرستان‌ها که امکانات تایپ و چاپ نداشتند.
این سالنامه‌ها به همت و پشتکار فرهنگیان و دانش آموزانی فراهم آمده که عاشقانه و بدون توقع دستمزد و یا تحسین و تقدیر مسئولان وقت، کار کرده‌اند و محصول یک سال علم‌اندوزی و هنرآموزی خود را در قالب سالنامه جاودانه نموده‌اند.