تخفیف!

نسخۀ ناسخۀ مثنوی (گجراتی)، چاپ عکسی بر اساس مخطوطۀ دکتر ترابعلی براتعلی

۹,۹۰۰,۰۰۰ ریال

چاپ عکسی از (مثنوی با حواشی عبداللطیف عباسی گجراتی) است، معروف به نسخۀ ناسخه؛ که با مقدمه ای مفصل از دکتر علی حیدری یساولی و با پیشگفتاری از سید صادق حسینی اشکوری بر اساس نسخۀ اهدایی شادروان دکتر ترابعلی براتعلی به کتابخانۀ آستان قدس رضوی بچاپ رسیده است. در مقدمۀ استاد یساولی، مرآت المثنوی برای اولین بار به صورت کامل نقل شده است.
عبداللطيف بن عبدالله عبّاسى ، از نامدارترين نويسندگان ، منتقدانِ ادبى ، مصحّحان متون كهن و تذكره نويسان شب قارّه در شمار است . از اين روست كه در منابع تاريخى ، او را در طبقه اربابِ انشاى دربارِ شاهجهان (1037 ـ 1068ق) شناسانده اند.

کد محصول : -
نام محصول : نسخۀ ناسخۀ مثنوی (گجراتی)، چاپ عکسی بر اساس مخطوطۀ دکتر ترابعلی براتعلی

توضیحات

عبداللطيف بن عبدالله عبّاسى ، از نامدارترين نويسندگان ، منتقدانِ ادبى ، مصحّحان متون كهن و تذكره نويسان شب قارّه در شمار است . از اين روست كه در منابع تاريخى ، او را در طبقه اربابِ انشاى دربارِ شاهجهان (۱۰۳۷ ـ ۱۰۶۸ق) شناسانده اند.
چاپ عکسی از (مثنوی با حواشی عبداللطیف عباسی گجراتی) است، معروف به نسخۀ ناسخه، که با مقدمه ای مفصل از دکتر علی حیدری یساولی و با پیشگفتاری از سید صادق حسینی اشکوری بر اساس نسخۀ اهدایی شادروان دکتر ترابعلی براتعلی به کتابخانۀ آستان قدس رضوی بچاپ رسیده است. در مقدمۀ استاد یساولی، مرآت المثنوی برای اولین بار به صورت کامل نقل شده است.

نسخه ناسخه مثنويّاتِ سقيمه
از نخستين مصحّحان و شارحانِ مثنوىِ شريف ، بى شك بايد از خودِ حضرت مولانا جلال الدين محمّد بلخى و يار و مريدِ صاحب سرِّ او، حُسامالدّين چلبى نام بُرد. افلاكى درباره سَرايشِ مثنوى مىنويسد: «حضرت چلبى حُسام الدّين به سرعتِ تمام مىنبشت و مجموعِ نبشته را به آوازِ خوبِ بلند باز بر حضرتِ مولانا مىخواند و چون مجلّدِ اوّل به اِتمام رسيد، حضرت چلبى به تلاوتِ ابيات و تصحيحِ الفاظ و قيود مشغول گشته ، مكرّر مىخواند» . و چون حضرت مولانا «پيوسته متتالى مىفرمودند و حضرت
چلبى مىنبشت ، و نبشته را به كرّات مىخواند تا به نهايت رسيد»، «… چلبى حُسام الحقّ والدّين ـ قدّس الله سرّه العزيز ـ مجموع مجلّداتِ مثنوى را بر حرتِ خداوندگار هفت بار فرو خوانْد و سماعِ جانى كرده ، استماع فرمود و بر رموز و كنوزِ اسرارش مطّلع گشته ، مطلعِ انوارِ اسرارِ الهى شده و تمامتِ مشكلاتِ مثنوى را حرفاً حرفاً و اَلفاً اَلفاً حل كرده و با زرِ حَلّ ثبت فرموده ، اعراب نهاد و هركه از خلفاى عظامِ حضرتِ ايشان سماع كرد و نسخه ساخت ، همانا كه نسخه صحيح و معتمدٌ عليه آن است و بر آن مزيد نيست» .
از مناقب العارفين افلاكى چنين برمىآيد كه به جُز حُسام الدّين ، شمارى از «اصحاب كبار» و «مصاحبانِ» مولانا، با اجازاتِ وى ، بعضى اصلاحات و تصحيحات را در حواشىِ دفاترِ مثنوى ثبت مىكردند.
از سالهاى آغازينِ قرن هشتم و تقريباً سه دهه پس از درگذشت مولانا تا قرن دهم هجرى ، مثنوى بارها و بارها به دست كاتبان با سواد و مع الأسف كم سواد مقابله و نويسانده شده است . شمارِ چشمگيرى از نسخههاى موجو مثنوى با اشارت و حمايتِ بزرگانِ متصوّفه و خانقاهيان كتابت ، مقابله ، شرح و حاشيه نويسى شدهاند. علاقه و توجه كسانى چون علاء الدوله سمنانى ، مير سيّد على همدانى ، كمال خجندى ، شاه قاسم انوار، شاه داعى شيرازى ، اسيرى لاهيجى و ملا حسين كاشفى سبزوارى به آثارِ مولانا، يكى از عواملِ مهمِ توجه به نسخه نويسى و شرحِ مثنوى بوده است .
… يكى از نقطههاى روشن در حوزه مثنوى شناسى در شبه قارّه ، گامى بوده است كه عبداللطيف بن عبدالله عبّاسى در زمينه تصحيح مثنوى برداشته است . او مدّتها مثنوى را تدريس مىكرده و نسخههاى مرسومِ مثنوى در شبه قارّه را مىشناخته و دگرگونيها نو دگرسانيهاى راه يافته به مثنوى را در حدّ آگاهيها و دريافتهاى خود مشاهده مىكرده است . او توفيق يافت تا در زمينه مثنوى شناسى در سه وجه تأمّل كند كه شايد ترتيب و توالىِ كارهاى او بر مثنوى به اينگونه صورت پذيرفته باشد: ظاهراً او نخست به مقابله و تصحيح مثنوى در حوالى ۱۰۲۴ ـ يا پيشتر از آن ـ پرداخته است .
درباره نسخه پيشِ رو :
اَقدم نُسَخِ داراى ترقيمه «نسخه ناسخه» را نسخه شماره ۲۶۴۷ مجلسِ شورا، با تاريخِ كتابتِ ۱۰۵۴ق (در زمان حياتِ عبداللطيف) گفتهاند . از ديگر نسخِ داراى تاريخِ كتابت مىتوان به نسخه شماره ۵۲۶۱ مجلس شورا (كتابتِ سال ۱۰۸۴ق)، نسخه شماره ۲۲۰۶۱ كتابخانه ملّى (كتابتِ سال ۱۰۶۶ يا ۱۰۷۷ق)، و نسخه شماره ۵۰ كتابخانه شخصى سيّد صادق حسينى اشكورى كه تنها دفترهاى اوّل و دوّم را در بر دارد (كتابتِ سال ۱۰۸۶ق دفتر اوّل و ۱۰۸۷ق دفتر دوّم) اشارت كرد.
نسخهاى كه اينك پيشِ روىِ ماست ، نسخه ۲۶۴۷ مجلس شورا (با تاريخ كتابت ۱۰۵۴ق) را به عنوان اَقدم نسخ ، به جايگاه دوّم پس از خود مىفرستد. چراكه دفاترِ ششگانه اين نسخه ، ميانه يك تا پنج سال ، پيشتر كتابت شدهاند؛ دفترهاى اوّل و دوّم : ۱۰۴۹ق ؛ دفتر سوّم ۱۰۵۰؛ دفتر چهارم ، تاريخِ كتابت ندارد؛ دفتر پنجم ۱۰۵۱ق (البته در نسخه ، ۱۰۴۱ق آمده كه قطعاً نادرست است و با توجه به تاريخ كتابتِ دفترهاى پيشين و دفتر ششم ، به احتمالِ قوى ، ۱۰۵۱ق درست باشد)؛ دفتر ششم : ۱۰۵۳ق .

(برگرفته از مقدمۀ کتاب، به قلم استاد دکتر علی حیدری یساولی).